Molibden (Mo) jest składnikiem niektórych enzymów. Odgrywa rolę w utlenianiu aldehydów, detoksykacji siarczynów. Ma wpływ na metabolizm puryn i pirymidyn oraz poziom tlenku azotu. Zapobiega próchnicy zębów. Wchłaniany jest w żołądku i jelicie cienkim. Organizm dorosłego człowieka zawiera około kilkunastu miligramów molibdenu, który odkłada się w wątrobie, nerkach, kościach i zębach.
Zalecane dzienne spożycie molibdenu dla osoby dorosłej wynosi około 50 – 65 μg. Dobrym źródłem pierwiastka są suche nasiona roślin strączkowych, produkty zbożowe, podroby, orzechy, czekolada. Ponadto mikroelement występuje w grzybach, kapuście, serach dojrzewających.
Niedobór i nadmiar molibdenu
Niedobór:
Na niedobory mikroelementu narażone są osoby żywione pozajelitowo, z chorobą Crohna i niektórymi wadami genetycznymi. Objawem niedostatecznego spożycia pierwiastka mogą być: bóle głowy, wymioty, przyspieszony oddech, zwiększona podatność na próchnicę, problemy: z detoksykacją organizmu i z czynnością gruczołów płciowych.
Nadmiar:
Molibden jest mało toksyczny. Nieznaczny nadmiar pierwiastka w diecie nie powinien spowodować negatywnych skutków zdrowotnych. Większa nadpodaż molibdenu, trwająca wiele tygodni może hamować wchłanianie miedzi, spowodować anemię, biegunki.
